38 gündür süren Efrin savaşının perde arkasında yürütülen tüm hesap ve planlar altüst oldu. Ne Türkiye ne Rusya ne ABD, hiçbiri direnişi hesaba katmadı. Astana’dan bugüne üzerinde uzlaşılan planlar boşa çıktı; Suriye'nin kaderi artık direnişin elinde.
Yıllar yılı koalisyonu ve seçim ittifaklarını, “Türkiye’yi geleceksizleştirmek” olarak nitelendiren AKP ve MHP arasındaki 3’üncü milliyetçi cephe ittifakının resmen kurulması için ilk adım atıldı. Erdoğan bu tür girişimleri, “baştan kaybetme neticesini görmek” olarak nitelendiriyordu.
32 gündür operasyonun sürdüğü Efrin’e bütün teknik üstünlüğe rağmen en fazla 7 kilometre yol alındı. Oysa Kilis’ten Efrin’e olan uzaklık sadece 24 kilometre ve bu uzaklık, Kılıçdaroğlu’nun Adalet Yürüyüşü'nde bir günlük yol mesafesine denk düşüyor.
ABD Dışişleri Bakanı Tillerson'un ziyareti öncesi Ankara-Washington hattında gerginlik tırmandırılıyor. AKP yönetiminin yüksek tonlu açıklamaları, "Türkiye’yi idare eden" pozisyondan çıkan ABD’yi bu kararından vazgeçirmeye dönük çırpınışlar olarak yorumlanıyor.
Yeniden varolmak ve yenilmediğini, bitmediğini kanıtlamanın önemli bir göstergesi oldu HDP kongresi. Bununla birlikte HDP kongresi önümüzdeki dönem mücadele görev ve sorumluluğuyla sona erdi ve herkese de bu konuda güven aşıladı.
İdlib'te üç gündür olağanüstü gelişmeler yaşanıyor. Uçağı düşürülen Rusya, Reyhanlı sınırına kadar operasyon hazırlığında. Türkiye, kendisine bağlı ÖSO grupları yerine Sermeda ve Etarib'e güç gönderiyor. Bir yandan da Efrin'e gönderdikleri grupların aileleri için, Reyhanlı'da kamp kuruyor.
Efrin sınırında 14 gündür istediği sonucu alamayan Ankara, hem yerel hem de küresel güçler tarafından askeri testten geçiyor. Testi geçemeyen bir Ankara'yı neler bekliyor?
ABD ile son dönemde yapılan her diplomatik görüşme sonrası karşılaşılan “birbirini yalanlama” durumu, AKP’yi giderek güvenilmez bir aktör haline getirdi. AKP yönetimi bu yöntemle karşısındaki güçleri mecbur bırakma siyaseti yürütüyor.
PKK Lideri Abdullah Öcalan’ın Suriye’den çıkarılmasının 20’nci yılında Efrin’e yönelik saldırı ve bu çerçevede oluşan uluslararası konsensüs, Kürtlere karşı tutumun kendisini yenileyerek devam ettiğini gösteriyor. Yeni dönem, pazarlıklar ve koparılan tavizler üzerinden belirleniyor.
Türkiye’nin Efrin’e yönelik saldırısı öncesi, çok yönlü ve taraflı askeri ve siyasi diplomasi trafiği yaşandı. Rusya, kenti rejime devretmeyi dayatırken, ABD de çıkarları doğrultusunda denge politikasını sürdürme çabasında. Kürtlerin verdiği mesaj ise açık. O da Ortadoğu'da artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı.
Efrin’e operasyon hazırlığı gündemde sıcak tutulmayadursun, TSK asıl yığınağı Minbic etrafına yapıyor. Minbic operasyonunun öne çekilme ihtimali çok yüksek.
Efrin’e yönelik saldırı girişimi, sadece Efrin ve Kürtlerle sınırlı değil; gündemde olan Suriye’deki istikrarı hedeflediği gibi “yeni çatışma dinamiklerini ortaya çıkarma”, “DAİŞ ve türevlerine yeni alanlar açma” risklerini de barındırıyor.
Suriye'nin Dere kentinde 15 Mart 2011 tarihinde küçük bir kıvılcımla ateşi fitillenen iç savaş, Türkiye’nin dış politikasını neredeyse günlük, haftalık, aylık ve yıllık değiştirdi, değiştirmeye devam ediyor.
Minbic’te 10 Ocak’ta işkence edilerek öldürüldüğü anlaşılan 2 gencin cenazesi bulundu. Olayın bir süredir kentte provokatif eylemler organize eden Baas Rejimi’ne bağlı güçlerce yapıldığı belirtiliyor. Halk, rejimin Minbic yönetimini zayıf düşürerek kendisine mecbur kılmak istediğini belirtiyor.
Yaklaşan kongre nedeniyle tartışmaların odağında yer alan Halkların Demokratik Partisi (HDP), kurulduğu günden beri eleştiri ve saldırıların odağında yer alıyor. Oysa HDP, Kürt siyasetinin en az 40 yıllık birlik arayışının sonucu ortaya çıktı.