NAVENDA NÛÇEYAN - Rêberê PKK'ê Abdullah Ocalan, destnîşan dike ku divê hişmendiya mulkiyetê ya der barê jinê de bê terikandin û wiha dibêje: "Divê tenê jin bi serê xwe be û xwebûna xwe ava bike." Ocalan evînê di têkiliya zayendî û hêstewariya di navbera du kesan de bi sînor nake û mijara evînê wiha rave dike: "Heke zayendiya jinê weke biyolojî bê dîtin û wisa nêzikatî çêbe, dê evîn di serî de bê kuştin.”
Li gorî daneyên Platforma Em ê Cinayetên Jinan Rawestînin, di sala 2017'an de zilaman 409 jin kuştin, 387 zarok bi îstismara zayendî re rû bi rû hiştin û 332 jin şideta zayendî dîtin. Bi Rewşa Awarte (OHAL) re şideta zilaman hêj zêdetir bû, şideta zilam li kuçeyan bandor li ser cilên jinan û hemû qadên wanên jiyanê kir. Rêberê PKK'ê Abdullah Ocalan di pirtûka xwe ya "Manîfestoya Şoreşa Kurdistanê" de bi berfirehî qala hemû êrîşên li dijî jinê û pêkanînên pergalê yên li ser civakê dike.
MÊRÊ KURD Û PÊNASEYA ‘NAMÛSÊ’
Ocalan di pirtûka xwe ya “Manîfestoya Şoreşa Kurdistanê” de qala hevrejiyana azad dike û divê nêzikatiya li heberî jinê çawa be wiha rave dike: “Em timî dibêjin, kengî jin û jiyan ji jinbûn û jiyanbûnê derketin şert û mercên civakbûnê jî hildiweşin û ji hev de dikevin. Hêmanên em dikarin ji wan re şoreş, partiya şoreşger, pêşeng û mîllîtan bibêjin, eger vê rastiyê ji hev dernexin û bikevin ser rêya azadiyê wê nikaribin bi rola xwe rabin. Kesên bi xwe bûbin girêka kor wê nikaribin girêka kor ên kesên din ji hev vekin. Ango kesên xwe azad nekiribin wê nikaribin kesên din azad bikin. Yek ji encamên girîng a PKK û şerê gelê şoreşgerî di vê mijarê de gihiştê ew e, azadî û rizgariya jinê bi analîzkirin, rizgarkirin û azadkirina diyardeya jinê dibe. Lê çawa ku me diyar kir, mêrê kurd jî namûsa xwe ya gelekî hatiye berevajîkirin an jî bi awayekî zanistî bi danasîneke rastir bênamûsiya xwe di serweriya mutleq a li ser jinê de dibîne. Ya bi awayekî bingehîn divê ji hev bê derxistin ev nakokiya nû û dijwar e.”
‘DIVÊ JIN TENÊ YA XWE BE’
Ocalan di dewama nirxandinên xwe ji bejên berê jî mînakan dide û divê rêgezên neteweya demokratîk û hevrejiyana azad çawa bin, wiha dinirxîne: “Ji ber ku di beşên berê de me behsa hewldanên bi vî rengî kiribûn, em ê dubare nekin. Li ser rêya avakirina neteweya demokratîk li ber rohniya vê ezmûnê tiştên heta niha li ser navê namûsê hatine kirin berevajiyê tiştên diviyabû bihatina kirin in. Ez behsa mêrtiyeke kurd a berepaşkirî ango hinekî jî behsa xwe dikim. Ew jî divê wisa be: Divê em têgihiştina xwe ya milkiyetê bi temamî biterikînin. Jin bi tenê û bi tenê divê ya xwe be (xwebûn). Heta divê wer zanibe ku bê xwedî ye, bi tenê xwediyê wê ew bi xwe ye. Eşq, hevkirina çavkorî jî di navê de divê em bi tu awayî bi jinê neyên girêdan. Berevajiyê vê jî rast e. Di heman demê de divê jin jî xwe bi kesî girê nede û kesî neke xwediyê xwe. Şertê pêşî yê şoreşgertî û mîllîtantiyê divê bi vî awayî be. Kesên bi awayekî serketî ji vê ezmûnê bibihurin bi awayekî di kesayeta xwe de azadî pêk anîne, lewma bi vê kesayeta xwe ya azadbûyî dikarin dest avakirina neteweya demokratîk û civaka nû bikin. Tam jî di vê nuqteyê de em xwe digihînin danasîna rast a eşqê. Kengî ew kesê nikare hilweşîn û jihevdeketina civakê rawestîne, ji namûsê ango bi awayekî zanistî û rast ji bênamûsiya li dora jinê bi dualî hatiye çêkirin dest bikişîne û bi awayekî mîllîtanî xwe li avakirina neteweya demokratîk rakişîne û vê bigihîne maneya wê ya civakî, pirr zor be jî wê xwe bigihîne potansiyela pêkhatina eşqê.”
‘XWEZAYA EŞQA CIVAKÊ’
Ocalan di nirxandinên xwe de gelekî girîngiyê dide azadiya jinê û di vê der barê de jî van tespîtên girîng dike: “Di pêvajoya netewebûyînê de azadbûyîna jinê gelekî girîng e. Jina azadbûyî civaka azadbûyî ye. Civaka azadbûyî jî neteweya demokratîk e. Me behsa girîngiya şoreşgerî ya berevajîkirina rola mêr kiribû. Maneya vê ew e, li şûna ku li ser jinê serwer bibe û zuriyetê bi jinê dewam bike, netewebûyîna demokratîk bi hêza xwe dewam bike û ji bo vê hêza îdeolojîk û rêxistinî pêk bîne û otorîteya xwe ya polîtîk serwer bike; bi awayekî îdeolojîk û polîtîk xwe çêke. Ji pirrbûna bi fizîkî zêdetir divê bi hêzbûna zêhnî û ruhî bê xurtkirin. Xwezaya eşqa civakî ev rastî pêk tînin. Ji sedî sed divê mirov eşqê weke hevhestyariya di navbera du kesan de û cazîbeya cinsî nebîne. Heta divê mirov bi ber bayê xweşikiyên şiklî yên maneya wan a çandî tinene nekeve. Modernîteya kapîtalîst pergalek e ku li ser înkara eşqê hatiye avakirin. Înkara civakê, harkirina ferdiyetê, ketina cinsiyetparêziyê ya her qadê, xwedakirina pere, li şûna xwedê danîna dewleta netewe, bi nasnamekirina jinê bi xebatkareke bêheqdest an jî bi kêmheqdestî bingehê maddî yê vê înkara eşqê ye.”
‘BIHEVREBÛNÊNA BIYOLOJÎK NE EŞQ E’
Ocalan dibêje ku “Divê mirov xwezaya jinê baş nas bike” û van nirxandinên qedîn datîne holê: “Eger mirov seksualîteya jinê bi awayekî biyolojîk balkêş bibîne û li ser vê bingehî nêzî wê bibe û têkiliyê pêre deyne, ev ji serî ve têkçûna eşqê ye. Em çawa ku ji bihevrebûnên biyolojîk re eşq nabêjin, em ji bihevrebûnên biyolojîk ên li ser bingehê cinsî re jî nikarin eşq bibêjin. Em ji vê re dikarin bibêjin fonksiyona normal a zêdebûna zindiyan. Ji bo vê fonksiyonê hewcedarî bi mirovbûnê jî tineye. Jixwe heywan-mirov vê fonksiyonê bi hêsanî bi cih tînin. Yên eşqa rastî dixwazin, divê vî şêweyê zêdebûnê yê heywan-mirov biterikînin. Em çiqasî karibin jinê weke objeyeke cazîbeyê ya cinsî nebînin, em ê ewqasî karibin jinê bikin hevrê û dosteke hêja. Hevrêtî û dostaniya bi jinê re ya ji cinsiyetparêziyê bihurî têkiliya herî bi hêz e. Bi jinê re di şertên hevjiyana azad de jî divê di bingehê têkiliyan de avakirina civakê û neteweya demokratîk hebe. Em divê mîna di modernîteyê de û di nava sînorên rêûresmê de jinê di rola hevser, dayik, xuşk û evîndarê de nebînin û ji vê bibihurin.”
‘TÊKILIYÊN BI HÊZ ÊN XWE DISPÊRIN CIVAKÊ’
Ocalan destnîşan dike ku beriya her tiştî divê em têkiliyên mirovan ên bi hêz ku xwe disipêrin avakeriya civakê û yekitiya maneyê serdest bikin û wiha qala vê rastiyê dike: “Jinek an jî mêrek dema hewce kir divê dest ji hevsera xwe, ji zarokê xwe, ji dayika xwe, ji bavê xwe û ji evîndara xwe bikişîne, lê divê ji rola xwe ya exlaqî û polîtîk a di civakê de tu carî dest nekişîne. Mêrê bi hêz tu carî li ber jinê nagere, li pey wê naçe, jêre dijûnan nade, lê nade û hesûdiya wê nake. Hevsera wî û evîndara wî be jî dema bixwaze jê veqete divê destê xwe nadê, topizka xwe jî lê nede. Heta piştî ku rexneyên xwe lê kir, divê alîkariya wê bike ku çawa ew dixwaze bijî. Eger dixwaze bi jinê re têkiliyeke bingehê wê yê îdeolojîk û civakî bi hêz pêk bîne, divê tercîhê û pirsê ji jinê re bihêle. Asta azadiyê jinê, tercîha wê, tevgera wê ya bi hêza wê çiqasî pêş ketibe, jiyaneke bêhtir manedar û xweş pêre dibe.”