Güç ve iktidar anlayışını bertaraf etmek için ortaya konulmuş “eşbaşkanlık” sistemini iki ayrı odaya hapsetme yerine kayyumun duvarlarına vurulan o balyozlar gibi bariyersiz, kapısız, güvenliksiz, aracısız halkla buluşma mekanları tasarlamak...
Başlangıçta selefi gruplara askeri ve siyasi destekle Suriye iç savaşının parçası olan Türkiye, Cerablus, Ezaz, Bab, Efrîn’le dahil olduğu savaşı HTŞ eliyle İdlib'te sürdürüyor. Ankara, Kürt karşıtı politikasını İdlib’i pazarlık konusu yaparak sürdürüyor.
İçte ve dışta ekonomik, siyasi ve toplumsal krizi gittikçe derinleşen AKP-MHP ittifakı, Irak ve Federe Kürdistan Bölgesi üzerinden PKK'ye baskı kurmaya çalışıyor. Geleceklerini AKP’yle girdikleri ilişkiye bağlayan KDP ve YNK, Türkiye’nin girdiği çıkmaza benzer bir sona yaklaşıyor.
Suriye rejim güçleri, İran ve Rusya desteğiyle İdlib’de Türkiye'nin gözlem noktaları dahil HTŞ'ye yönelik operasyonlarını artırdı. Operasyonlar, Türkiye’ye “Suriye topraklarından çık” mesajı taşıyor.
Suriye iç savaşında dengeler oturmuyor. 3'üncü dünya paylaşım savaşı olarak adlandırılan süreçte egemenlerin politikaları çözümsüzlüğü derinleştiriyor. Rusya, ABD hamleleri çözümü geciktirirken, iki güç arasında sıkışan Türkiye ve İran ise çıkmazda.
Federe Kürdistan Bölgesi'nde KDP ve YNK arasındaki çıkar çatışması, her 2 partiyi de Türkiye'nin kucağına itiyor. Türkmen Cephesi Türkiye’nin talebi doğrultusunda KDP eli ile güçlendirilirken, muhalefetin nefes almasına müsaade edilmiyor.
Rusya'nın dillendirip Türkiye'nin onay verdiği "Adana Mutabakatı'na dönüş" tezi ile Türkiye’nin rejimi tanıyarak Suriye topraklarından çıkacağı, İdlib’e yönelik operasyona katılacağı ve sınır kapılarını Rusya’ya devredeceği, Antep ile Haleb yolunu kullanıma açacağı belirtiliyor.
HDP’nin 7 Haziran 2015 tarihinde yapılan genel seçimlere parti olarak girme kararından bu yana her seçimde aldığı karar, antidemokratik güçlerin korkusu oldu. Yerel seçimler için, “Kürdistan’da kazanma, Batı’da kaybettirme” stratejisi de çok tartışma konusu yapılsa da HDP’nin başarısı ve politik doğruluğu 1 Nisan’da daha net anlaşılmış olacak.
Moskova’ya gidecek olan AKP Genel Başkanı Tayyip Erdoğan'ın çantasında Fırat'ın doğusu ve Minbic olurken, Putin, öncelikli olarak İdlib’i masaya getirecek. Öte yandan iç savaşın başlangıcında Esad karşıtı İngiltere’nin Şam ile görüşmeler yaptığı öğrenildi.
Geçmiş dönemde "Tampon bölge" tezi ile Suriye topraklarına giren Türkiye, yeniden dillendirilen "Güvenli Bölge"den pay almaya çalışıyor. Ancak saha gerçekleri Türkiye'yi dışta bırakacak nitelikte. Arap Gücü ya da BM'nin korumasındaki bölge konusunun ön plana çıktığı belirtiliyor. Ayrıca uçuşa yasak bölge ilanı da tartışılıyor.
Suriye’de gözler, Türkiye’nin kontrolünde bulunan Ulusal Kurtuluş Cephesi ve yaşanan çatışmalar sonucunda Heyet Tehrir El Şam’ın (HTŞ) kenti bütünüyle kontrolüne aldığı İdlib’te. Bu durumun alarma geçirdiği Suriye rejimi ile sınıra dönük sevkiyatlarını sürdüren Türkiye, her an karşı karşıya gelebilir.
Suriye politikasında dümeni bir Rusya bir ABD'ye çeviren Türkiye, Kürtlere karşı kullandığı “Kuva-yi Milliye” gücü ÖSO’yu İdlib'te HTŞ'ye yem yaptı. Kentte 12 gözlem noktası bulunan Türkiye’nin MİT üzerinden plana dahil olduğu belirtiliyor.
Türkiye tercihi olmasa da İdlib'te kendisine bağlı grupları tek tek HTŞ ile savaşta yok ederek, Rusya ve rejimin operasyon yapmasının önünü açıyor. Türkiye, bu hamle ile denetimindeki bölgeleri kaybedebilir.
Minbic ile yatıp kalkan Türkiye, Soçi görüşmelerinde Rusya'ya temizleme sözü verdiği İdlip'te adeta kriz içerisinde. Güdümündeki ÖSO gruplarının kontrolünü bile yitiren Türkiye, yaşadığı bu krizi ise Minbic ile perdeleme arzusunda.
Moskova’da istediği sonucu alamayan Ankara’nın eline, “İdlib'i temizle ve boşalt” talebinin iliştirildiği belirtiliyor. Umudu 8 Ocak’taki Washington görüşmesine bağlayan Türkiye’nin, 2019 yılında aşama aşama Suriye’den gerileteceği kaydediliyor.