Bandora peyama Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan a ji bo "Konferansa Aştî û Civaka Demokratîk a Navneteweyî" re şand ku ji hêla Partiya Wekhevî û Demokrasiyê ya Gelan (DEM Partî) ve di 6-7'ê Kanûnê de li Stenbolê hat lidarxistin, hê jî didome. Hevseroka Giştî ya berê ya ÎHD'ê Eren Keskîn li ser peyama Abdullah Ocalan ku îşaret bi jinûve bi şîrovekirina sosyalîzmê dike, helwesta wî ya li ser çareseriya pirsgirêka Kurd û pêvajoya berdewam dike, destnîşan kir ku pêvajoya ku hatiye destpêkirin ji yên berê cuda ye û got: "Pêşî, girîng e ku birêz Ocalan wekî aliyekî, ango wekî aktorek hatiye qebûlkirin. Ya duyemîn, girîng e ku partiyek siyasî ku neteweperweriyê wekî perspektîfeke bingehîn li vê herêmê qebûl kiriye, piştgiriyê dide vê yekê. Bi rastî, ev hemû rewş ji me re îspat dikin ku pirsgirêka Kurd çiqas navneteweyî ye."

 

'DIVÊ DEWLET GAV BAVÊJE'

 

Eren Keskînê destnîşan kir ku çareserkirina pirsgirêka Kurd dê aramiyê bîne Rojhilata Navînê û got ku konferansê rê li ber vê pêvajoyê vekiriye. Eren Keskînê anî ziman ku konferansê careke din nîşan da ku tevgera Kurd çawa bandor li parêzvanên mafên mirovan û siyasetmedarên li çaraliyê cîhanê kiriye û got: "Ev hêviyê dide. Tevgerek ku li ser ekolojî û tevgera jinan ava bûye ku tekezî li ser sosyalîzmê dike, dikare tevahiya cîhanê ronî bike; me îro ev yek dît. Ez ji vê pêvajoyê hêvîdar im, lê bê guman, divê dewlet ji bo pêkanîna vê hêviyê gav bavêje."

 

 

Eren Keskînê der barê mijara azadiya fizîkî ya Abdullah Ocalan de ku di konferansê de gelek caran hat rojevê, got: "Divê ev pêvajo pêvajoyek be ku alî karibin di şertên wekhev de biaxivin. Ji ber vê yekê, divê şert û mercên xebatê yên birêz Ocalan bi tevahî werin azadkirin, di demeke nêzîk de. Ev rêzikname dibe ku dem bigire. Berî her tiştî divê nêvenga wî ya xebatê were azadkirin. Pêdivî ye ku ew karibe di nêvengekê de ramanan hilberîne ku ew xwe azad hîs bike. Ev pir girîng e. Wekî min got, ev dikare rêziknameyek li ser mafê hêviyê be, ev dikare azadkirineke tevahî be. Her wiha dikare veguheztinek ji bo herêmeke azadtir di heman cihî de be. Ev tişt in ku tenê bi nîqaşên hevbeş dikarin werin bidestxistin. Lê belê pir girîng e ku Komara Tirkiyeyê mafê hêviyê rêkûpêk bike. Ew alîgirê Peymana Mafên Mirovan a Ewropayê ye û girêdana bi biryarên Dadgeha Mafên Mirovan a Ewropayê qebûl kiriye. Mafê hêviyê jî biryareke dadgehê ye û divê Tirkiye wê bicîh bîne. Ji ber vê yekê, divê raya giştî ya navxweyî ji bo vê yekê amade be. Ango, rêxistinên civaka sivîl û sendîkayan berpirsiyariyên girîng hene."

 

Eren Keskînê bi bîr xist ku Tirkiye herêmeke dijwar e û neteweperestiya nijadperest ji aliyê avaniyeke dewleteke totalîter ve serdest bûye û got: "Berî her tiştî, divê hemû nîqaşên di vê pêvajoyê de şefaf û giştî bin. Divê raya giştî were agahdarkirin. Dewlet xwedî berpirsiyariya pêkanîna van hemûyan e, lê divê di nav raya giştî ya navxweyî de jî daxwaz derkevin holê da ku ev berpirsiyarî ji dewletê re were bibîrxistin. Ango, ev yek nikare tenê ji aliyê tevgera Kurd an tevgera jinan ve were kirin. Divê komên din ên sosyalîst, sendîka, rêxistinên din ên civaka sivîl û partiya sereke ya muxalefetê bi awayekî zelal piştgiriyê bidin vê pêvajoyê."

 

'NEBÛ KONFERANSEKE FORMEL'

 

Parlamentera DEM Partiyê ya Stenbolê Ozgul Sakiyê jî destnîşan kir ku deng, gotin û hestên ji çar aliyên cîhanê hatine konferansê. Ozgul Sakiyê girîngiya danîna peyamên ku ji konferansê re hatin şandin li ser bingeha têkiliyên wekhev destnîşan kir û got: "Berevajî vê, axaftvanan gotin, 'Em vê têkoşînê, vê pêvajoya pevçûnê, wekî erkê xwe dibînin ku ji bo avakirina civakeke demokratîk hevgirtina navneteweyî organîze bikin.' Ev xalek pir balkêş bû. Mirovên ji Hindistan, Qefqasya, Spanya û Meksîkayê, li cihê ku ew lê bûn, ragihandin, 'Em bi erkê organîzekirina hevgirtina navneteweyî re rû bi rû ne.' Ji ber vê yekê ev konferans ne tenê konferanseke formel bû. Bi rastî jî konferansek tijî hest û heyecaneke dijwar bû. Heta salona konferansê bi endamên çapemeniyê tijî bû."

 

 

'RONIYA HÊVIYÊ AFIRAND'

 

Ozgul Sakiyê bi bîr xist ku pêvajoyên veguherîna pevçûnan pir cidî ne û nikarin bi şert û mercên tavilê werin nirxandin û wiha domand: "Di her gavê vê pêvajoyê de, girîngiya hevkariya hemû kesên ku li dijî zilmê têdikoşin û bindestan di avakirina destkeftiyan de hat tekezkirin. Bi rastî, ji bo nimûne, vê dawiyê bangek ji bo enternasyonaliyê hat kirin. Ev enternasyonal ne tenê ew e ku partiyên sosyalîst an partiyên çepgir lê dicivin. Rastiya ku hemû gelên bindest, hemû beşên bindest ên civakê di enternasyonaleke hevpar de li hev dicivin û têkoşînê dikin yek, îhtîmala cîhaneke din li dijî kapîtalîzmê ji bo jiyana komunal jî destnîşan kir. Ez pir kêfxweş bûm. Ev konferans ronahiyeke hêviyê ya bi tevahî cuda bû."

 

Ozgul Sakiyê destnîşan kir ku konferansê destnîşan kiriye ku aştiyeke birûmet a li ser bingeha wekhevî û azadiyê qadeke ku dê azadiya hemû beşên civakê pêk bîne û wiha got: "Eşkere bûye ku divê ev pêvajo ji dewletê re neyê hiştin, divê înîsyatîf û berpirsiyarî bê girtin ku dewletê neçar bimîne gavan bavêje. Ez hêvî dikim ku ev konferans dê wekî bingehek ji bo vê yekê xizmet bike. Erka li pêşiya me ew e ku em pêvajoyekê biafirînin ku tê de hemû beşên civakê wekî mijar werin girtin, bêyî ku fersendê ji veguherîna pevçûnê ber bi avakirina jiyaneke bi tevahî cuda ve winda bikin an jî li bendê bimînin."

 

Ozgul Sakiyê behsa peyama ku Abdullah Ocalan şandibû jî kir û got: "Piştî hilweşîna sosyalîzma reel bi dînamîkên xwe yên navxweyî, çîrok bi rastî wiha hat vegotin: Êdî cîhaneke dualî tune. Yek alî heye. Dikare serdemeke azadiyê hebe ji ber ku her du alî di nav pevçûnê de nînin. Ger wisa be, aştî dê were, azadî dê were. Lê wisa çênebû. Kapîtalîzm, bi wî şerî, meseleya hebûniya xwe, li hemû erdnîgariyan belav kir. Hilweşîna sosyalîzma reel, bi têkoşîna çekdarî ya hem tevgera Zapatîst û hem jî Tevgera Azadiya Kurd re hevdem bû. Piştî ku ev pirsgirêk çareser bû, nirxandinek nû ya sosyalîzmê diviyabû were kirin. Bi vê wateyê, sosyalîzma di peyamê de wekî - sosyalîzma civakî, sosyalîzma ne-dewletparêz hat îfadekirin. Ez difikirim ku ev girîng e."

 

NÎQAŞKIRINA SOSYALÎZMEKE NÛ

 

Ozgul Sakiyê destnîşan kir ku pênaseya "Çi cure sosyalîzm?" piştî peyama Abdullah Ocalan di salonê de gelek caran mijara axaftinê bû û got: "Ew hem nîqaşên teorîk û hem jî yên siyasî yên nû der barê têkiliya di navbera rêxistina jiyana komunal û sosyalîzmê de pêşkêşî me dike. Bi heman awayî, John Holloway got, 'Ez nabêjim ku tevgera Zapatîsta û Tevgera Azadiya Kurd di warê rêgezên xwe yên hevpar de tevgerên bêkêmasî an temam in. Bê guman tengezî û nakokî hene. Lê ew tevger in ku li gorî pêvajoyên nû, pêşketinên siyasî yên nû û pêşketinên civakî xwe bi berdewamî nû dikin.' Bi vî rengî, banga nû ya li vir me vedixwîne nîqaşeke nû ya sosyalîzmê, di nav de pirsa ku têkoşîna çînî li ku derê were danîn, çi seretayî be çi duyemîn be, her çend di mijara bidawîkirina hemû têkiliyên zilm û bindestan de cudahiyên curbicur hebin jî û ez bawer dikim ku ev ê deng vede. Ji bo nimûne, di vê nîqaşa li ser sosyalîzmê de, ez jî bawer dikim ku hin xal divê werin xurtkirin û hin xal ji bo têgihîştineke çêtir a hevbeş û avakirineke hevpar pêwîst in. Wekî sosyalîst, şoreşger û Tevgera Azadiya Kurd, têkoşîn û daxwazên me yên hevpar hene, lê di têgihîştina me ya teorîk a sosyalîzma polîtîk de cudahî hene. Lê ev cudahî nayê wê wateyê ku em ê ji bo avakirina civakeke nû bi hev re tevnegerin."

 

MA / Bêrîvan Altan - Hîvda Çelebî